Relaties: Is monogamie een utopie?

90% van de vogels is monogaam. Bij andere diersoorten is ongeveer 90% juist niet monogaam. Laatst sprak ik een kennis, die vertelde dat hij niet in monogamie gelooft. Volgens hem is de mens niet gemaakt om met één partner seks te hebben. Hij zei het zo stellig alsof het wetenschappelijk was aangetoond en alsof hij wilde aangeven dat er niets mis was met hem, maar wel met de mensen die in monogamie geloven. Zijn mensen in staat monogaam te zijn?

Waarom kiezen sommige mensen voor een polyamoreuze relatie? Waarom voelen anderen zich veilig in een monogame relatie? Wat maakt dat verschil? 

Kan het zijn dat je kiest voor de relatievorm die je het minst moeilijk vindt? Dat klinkt goed. Je gaat dan met de stroom mee, je doet wat voor jou goed voelt, vanuit jouw essentie. Je kiest bijvoorbeeld bewust voor polyamorie omdat je hebt ontdekt dat dat jouw levensweg is. Je houdt oprecht van meerdere partners op een soortgelijke manier en je partners weten dat. Het is vaak geen gemakkelijke weg, maar het is de enige juiste weg voor jou.

Maar wat als je het moeilijk vindt om bijvoorbeeld monogaam te zijn omdat je de spanning met/bij je partner mist? Komt de keuze om met anderen het bed te delen dan voort uit een diep gevoel van liefde voor meerdere mensen of word je gedreven doordat je iets mist? Als je iets mist, zeg je dat dan tegen je partner en praat je erover hoe het komt en wat de vervolgstappen kunnen zijn? Je kunt samen uitzoeken waarom je je relatie niet meer spannend vindt. Je kunt misschien meer spanning creëren in je relatie. Je kunt ook samen besluiten meer openheid aan je relatie te geven en meer bedpartners te hebben. Of zeg je niets en besluit je dat jij niet het monogame type bent, zonder dat je partner dit weet? 

Zou het zo kunnen zijn dat de mensen, die het moeilijk vinden alleen met hun partner het bed te delen, zeggen dat monogamie niet is weggelegd voor de mensheid?  En geloven die mensen die bang zijn dat hun partner vreemd gaat misschien juist in een monogame relatie? De belangrijkste vraag voor mij is, 'Waar voel jij je veilig bij?'.

Ik ben van mening dat iedereen vooral de relatievorm moet kiezen die voor hem/haar goed voelt. Wil je meerdere bedpartners hebben? Helemaal goed. Houd je het er bij één?  Ook helemaal goed. Waar het probleem ontstaat, is wanneer één van de partners niet eerlijk is over zijn/haar keuze. Daarmee heet het dan ook meteen vreemdgaan. Waarom zegt iemand niet: 'ik wil heel graag (nog steeds) een relatie met jou, maar ik wil niet alleen met jou het bed delen. Ik wil ook andere bedpartners in mijn leven'. Is dit omdat we dan bang zijn dat de ander niet met ons wil samenzijn? Maar dat is juist wat je wilt weten toch? Je wilt toch niet met iemand in een relatie zijn die wil dat jij monogaam bent, terwijl dat tegen jouw gevoel indruist? Of zou het ook zo kunnen zijn dat we zelf meerdere bedpartners wensen, maar dat we willen dat onze partner alleen seks met ons heeft? 

Waarom is dit alles in een relatie niet veel eerder en misschien ook vaker onderwerp van gesprek? Als je van elkaar weet waar je staat, heeft je relatie een veel betere kans van slagen. Waarom roepen mensen vaak dat ze niet gemaakt zijn voor monogamie na een aantal jaren in een relatie te zijn? Heb jij het er over gehad met je partner en hoe lang is dat geleden? Zijn jullie wensen daarin nog hetzelfde?

Is monogamie een utopie? 

Wetenschappers zijn er nog niet uit. 

Ik denk dat een meerderheid van de mensen nog steeds de voorkeur geeft aan een monogame relatie.

Je kunt zowel in een monogame als in een polyamoreuze relatie gelukkig zijn, als jullie je er maar veilig bij voelen. Het belangrijkste is dat jij en je partner hier eerlijk over zijn naar elkaar toe. Zo heb je allebei een keus. 

Wil je het liefst ook een monogame relatie, maar is de spanning verdwenen en kom je er samen niet uit? Vraag dan om hulp. Gaat je voorkeur uit naar polyamorie en vinden je partners dit lastig waardoor je af en toe in de knoop komt met jezelf? Praat erover.  

Hoe dan ook volg je hart.

Liefs,

Jannie